Dag 3, 20 mei, Leuze, 90 km, totaal 228

Gisteravond een laat telefoontje van mijn zoon Valentijn, een van zijn beste vrienden waarmee hij al zeven jaar in een huis woont, had zelfmoord gepleegd in hun eigen huis. De details zijn verschrikkelijk, iedereen is in shock. Daar zit ik dan een paar honderd kilometer weg. Dan wil je maar een ding, terug. Zo'n leuke jongen, afgestudeerd, goede baan, leuke vrienden en niemand zag het aankomen. Ik moet steeds aan zijn ouders denken, dat is toch het ergste wat je kan overkomen als ouder.

Vandaag geprobeerd het uit mijn hoofd te fietsen. Het was prachtig weer, wel 50 km langs de Dender gefietst. Om half twee had ik er al 50 km opzitten, volgende overnachtingsplek 30 km verder. Ik ging door, niet wetende dat ik toen moest gaan klimmen. Met 6 km p/u omhooggevallen, met 40 km p/u naar beneden, mijn eigen achtbaan, geweldig!!
Helaas raakte ik de weg kwijt, nog zo'n 15 km extra moeten heuvelen. Uiteindelijk een huis en een mevrouw, in mijn beste Frans gevraagd waar ik zat. Kreeg ook nog een flensje fanta, wat kan dat lekker zijn.
Ik moest nog een heel stuk, kwam om half zeven bij het hotel, helemaal verlaten. Volgende 25 km verder. Ik liep de parkeerplaats op, moest nodignplassen, dacht er is toch niemand. Ik zag ineens een belletje en warempel er werd opengedaan, wat was ik blij. Het was wel een oude troep maar zalige asperges gegeten.
Toen brak de hemel open, gauw slapen. Xx